Çok değil iki sene önceydi.
İnsanların, sosyal paylaşım sitelerinde neden bu kadar çok zaman harcadıklarını anlatan bir deneme/essay yazmamız istenmişti.
O zamanlar twitter adından yeni yeni söz ettiriyordu, facebook ise en ihtişamlı çağlarındaydı.
Ben de hiçbir
Ben de hiçbir
sosyal paylaşım ağında hesabı bulunmayan sessiz bir blog takipçisinden ibarettim.
Bu durumun vermiş olduğu rahatlık ve anlamsız gururla acımasız bir yazı yazmıştım.
İnsanların birilerinin beğenisini kazanmak için paylaşımda bulunduğunu savunmuştum paragrafın birinde.
Diğer bir paragrafta da sosyal medyanın ; gerçek dünyadan kaçmak için iyi bir fırsat olduğundan bahsetmiştim.
Bu sayede sanal arkadaşlıklar, sanal beğeniler ve sanal mutluluklar oluşuyor gibi şimdi tam hatırlayamadığım havalı bir cümle kurmaya çalışmıştım derme çatma ingilizcemle.
Bu yazıyı yazdıktan bir ay kadar sonra blogspot'a katıldım , bir sene sonra facebook'a ,bir buçuk sene sonra twitter'a ,sonra pinterest'e
,sonra google plus'a sonra instagram'a, sonra...
Blog yazmayı çok sevdim; çok güzel insanlarla tanışmama , yerli yabancı bir sürü hayat tanımama vesile oldu blogspot. Takip ettiğim bloggerlar sayesinde hiç bilmediğim ülkeleri gezdim , bilmediğim kitaplarla ilgili yorumlar okudum , farklı müzikler dinledim , izlenmeye değer filmler izledim .Hepsinden önemlisi onların hayat deneyimlerini ,hislerini öğrendim. Belki çok yakınlarındaki bir insanla konuşamadıklarını okudum. Hiç tanımadığım insanlar için üzüldüm, sevindim, dua ettim. Blogspota şükran borçluyum.
...
Gelelim' facebook ' a .
Ben hesap açtığımda facebook artık duraklama dönemine girmişti . Sevdiğim ve irtibatımız kopan birkaç arkadaşımı buldum o kadar . Facebook beni sarmadı.
...
Ve twitter.
'Twitter' a girmemin tek sebebi gündemden uzak kalmamaktı.
Dünyada neler konuşuluyor merakından bir hesap açtım.
Siyasilerin tivitlerini okumayı çok seviyorum
Seçim döneminde Michelle Obama'yı sıkı takipteydim.
Eşinin arkasındaki sağlam duruşu takdire şayandı.
Buradan izninizle kendisine bir aferin gönderiyorum.(Michelle bu gece mutluluktan uyuyamayacak)
Twitterla ilişki durumumda böyle. Diğer paylaşım ağlarında olduğu gibi twitterda da paylaşandan çok takip eden tarafım.
...
Pinterest ; tarifi zor.
Harikalar diyarı.
Uykusuz gecelere sebep.
Kendimi uzak tutmaya çalışmakla meşgulüm.
...
Son olarak instagram.
Yaşadığımız hayat N.F.K.'nın dediği gibi 'an'lardan ibaret.
'An'ı durdurmakta fotoğraflarla mümkün.
Yazı zor iş.
Yazarak 'an'ı anlatmaya çalışıyoruz çoğu zaman.
Bazen bir fotoğraf o kadar çok şey anlatıyor kiii..
Şaşırıyorum.
Ve instagramda paylaşan taraf olmayı da seviyorum.
Fotoğraf çekmeyi sevdiğimi fark ettim .
Ama itiraf edeyim bazen ona bile üşeniyorum.
...
Ne kadar uzun bir yazı oldu bu böyle. Ve'l hasılı kelam bana günün birinde sosyal medyada bu kadar çok zaman harcayacağımı söyleseler inanmazdım.
Demek ki neymiş : büyük laf etmeyecekmişiz.
Şimdi sosyal medya ile arama mesafe koymaya çalışıyorum. Çünkü ciddi vakit kaybediyorum.
Yapılacak bir sürü işim, okunacak bir dolu kitabım var üstelik tatilimin de son demlerindeyim.
Hala bu bloğa uğrayan yazdıklarımı okuyan birileri varsa bana dua etsin olur mu ?
baki muhabbetle...
Bu durumun vermiş olduğu rahatlık ve anlamsız gururla acımasız bir yazı yazmıştım.
İnsanların birilerinin beğenisini kazanmak için paylaşımda bulunduğunu savunmuştum paragrafın birinde.
Diğer bir paragrafta da sosyal medyanın ; gerçek dünyadan kaçmak için iyi bir fırsat olduğundan bahsetmiştim.
Bu sayede sanal arkadaşlıklar, sanal beğeniler ve sanal mutluluklar oluşuyor gibi şimdi tam hatırlayamadığım havalı bir cümle kurmaya çalışmıştım derme çatma ingilizcemle.
Bu yazıyı yazdıktan bir ay kadar sonra blogspot'a katıldım , bir sene sonra facebook'a ,bir buçuk sene sonra twitter'a ,sonra pinterest'e
,sonra google plus'a sonra instagram'a, sonra...
Blog yazmayı çok sevdim; çok güzel insanlarla tanışmama , yerli yabancı bir sürü hayat tanımama vesile oldu blogspot. Takip ettiğim bloggerlar sayesinde hiç bilmediğim ülkeleri gezdim , bilmediğim kitaplarla ilgili yorumlar okudum , farklı müzikler dinledim , izlenmeye değer filmler izledim .Hepsinden önemlisi onların hayat deneyimlerini ,hislerini öğrendim. Belki çok yakınlarındaki bir insanla konuşamadıklarını okudum. Hiç tanımadığım insanlar için üzüldüm, sevindim, dua ettim. Blogspota şükran borçluyum.
...
Gelelim' facebook ' a .
Ben hesap açtığımda facebook artık duraklama dönemine girmişti . Sevdiğim ve irtibatımız kopan birkaç arkadaşımı buldum o kadar . Facebook beni sarmadı.
...
Ve twitter.
'Twitter' a girmemin tek sebebi gündemden uzak kalmamaktı.
Dünyada neler konuşuluyor merakından bir hesap açtım.
Siyasilerin tivitlerini okumayı çok seviyorum
Seçim döneminde Michelle Obama'yı sıkı takipteydim.
Eşinin arkasındaki sağlam duruşu takdire şayandı.
Buradan izninizle kendisine bir aferin gönderiyorum.(Michelle bu gece mutluluktan uyuyamayacak)
Twitterla ilişki durumumda böyle. Diğer paylaşım ağlarında olduğu gibi twitterda da paylaşandan çok takip eden tarafım.
...
Pinterest ; tarifi zor.
Harikalar diyarı.
Uykusuz gecelere sebep.
Kendimi uzak tutmaya çalışmakla meşgulüm.
...
Son olarak instagram.
Yaşadığımız hayat N.F.K.'nın dediği gibi 'an'lardan ibaret.
'An'ı durdurmakta fotoğraflarla mümkün.
Yazı zor iş.
Yazarak 'an'ı anlatmaya çalışıyoruz çoğu zaman.
Bazen bir fotoğraf o kadar çok şey anlatıyor kiii..
Şaşırıyorum.
Ve instagramda paylaşan taraf olmayı da seviyorum.
Fotoğraf çekmeyi sevdiğimi fark ettim .
Ama itiraf edeyim bazen ona bile üşeniyorum.
...
Ne kadar uzun bir yazı oldu bu böyle. Ve'l hasılı kelam bana günün birinde sosyal medyada bu kadar çok zaman harcayacağımı söyleseler inanmazdım.
Demek ki neymiş : büyük laf etmeyecekmişiz.
Şimdi sosyal medya ile arama mesafe koymaya çalışıyorum. Çünkü ciddi vakit kaybediyorum.
Yapılacak bir sürü işim, okunacak bir dolu kitabım var üstelik tatilimin de son demlerindeyim.
Hala bu bloğa uğrayan yazdıklarımı okuyan birileri varsa bana dua etsin olur mu ?
baki muhabbetle...
