Hayatımda hiçbirşeyin yolunda gitmediğini düşündüğüm , hayli durağan olmasına rağmen çokça şükür dolu bir zaman dilimindeyim. Bir yandan bu yaşıma kadar yaptıklarımı sorgularken ; diğer yandan bundan sonra yapacaklarımı düşünüyorum. Sanırım içsel bir yolculuktayım :p
...
Geçelim bir diğer konuya ; tanımadığım hayatlar her zaman ilgimi çekmiştir. Bu yazıyı şu an blogger da yazıyor olmamın bir sebebi de bu muhtemelen. Farklı insanların deneyimleri üzerinden kendine pay çıkarmak bedava olmasına karşılık oldukça da yararlı. İşte tam da bu sebepten sosyal medyada; üç çocuklu, 33 yaşında, sağlam bir kariyeri olan, çocuklarıyla gerçekten olağan üstü kaliteli vakit geçiren bir annenin sayfasını sıklıkla ziyaret ederken buldum kendimi. Her anı çocukları ile dolu dolu geçiren, çocuklarının özgür ve hayal gücü geniş bireyler olarak yetişmelerini sağlayan bu anne bana bir hayal kadar uzaktaydı. Çünkü hayatta en başarılı kişinin iyi bir ebeveyn olmayı başarmış , bu uğurda kendi benliğini yenmiş bu sayede ruh ahengini yakalamış kişi olduğunu düşünüyorum. Neyse paylaşımlarını hayranlıkla takip ettiğim bu anne kişisi , on yıl önceki kendinden bahsetmişbir postunda. Demiş ki üniversiteden yeni mezun olmuştum , işsizdim , bekardım . DANNN !! Benim yaşlarımda benle tamda aynı pozisyonda. Birden geleceğe umutla bakarken buldum kendimi. Gelecekteki çocuklarım için hiç sıkılmadan bir saat boyunca canlı yayını izledim malum annenin(tabii anne olmak nasip olursa) .Ve gerçekten anneliğin çok zorlu olduğunu tekrar hissettim . Mesele iyi insan olabilmekte aslında , kendi adına da gününü en verimli en güzel şekide geçirebilmekte. İyi bir evlat olabilmekte, iyi bir abla olabilmekte , ama asıl önemlisi haline razı şükreden bir kul olabilmekte. Mesela; şimdiki gibi kızkardeşimin pandufunu sürüye sürüye odaya geliş sesleri , annemle çay eşliğine gülme sesleri , yan odada erkek kardeşimin online oyunda heyecandan bağırma sesleri bunlar tekrarı olmayan sesler, selerin içindiği buluduğu anlar gibi.
Tembelliğimin arkasına sığındığımı anladım , mükemmel insan olmayı anne olduktan sonraya ertelemişim farkında olmadan :) beş gün sonra ALES sınavına gireceğim hayatımın 24. yaşında işte böyle düşünüyorum. Belki ileride üç-dört-beş çocuklu bir anne olarak okuyacağım belki bir-iki çocuklu bir anne olarak belki de anne olmak nasip olmayacak. Belki çok başarılı bir diyetisyen olacağım , belki de anca gününü kurtarmaya çalışan biri. Ama şu an hissettiğim annelik müşvikliği içimde olacak inşallah.Tüm bu duyguları yavaş yavaş içime yerleştierene binlerce hamd...
