Bugün mutlaka duymam gerekiyordu;incir çekirdeğini doldurmayacak problemlerimi anlatmam;sesinden güç almam lazımdı.Birer saat ara ile iki kere aradım.Ne cevap verdi ne de geri döndü dost.Endişelendim.Üçüncü arayışımda farklı bir sesle açtı telefonu.İyi olup olmadığını sorduğumda ;grip olduğunu söyledi.Kendime o kadar odaklanmıştım ki inandım hemen bu gribe ya da inanmak istedim çünkü tek derdinin ufak bir grip olmasını istiyordum.Ve başladım hemen anlatmaya;mide ağrılarımı,huzursuz günlerimi,final haftası gerginliğimi...Peşi sıra gribi çabuk atlatması için birkaç telkinde bulundum.Sesi hıçkırıklarla karışık gelmeye başladı dostun ve başladı anlatmaya sözde gribin arkasındaki kırgınlıklarını,hayal kırıklıklarını,içinin acısını...Teselli etme sırası bana gelmişti ;herkesin söyleyeceği birkaç yüzeysel cümle kurabildim ancak.Benim için çok değerli olduğunu,kimsenin onu bu denli üzme hakkına sahip olmadığını,ne olursa olsun kendinden ödün vermemesi gerektiğini tüm içtenliğimle tekrarladım durdum.Yanında olmayı çok istediğimi söylerken kapı çaldı ,telefon kapanmak zorunda kaldı.Dua istedi bende elimden gelen tek şeyi yaptım.Zamanla yaralarının kapanacağını düşündüm ve cuma günü olan son finalim için çalışmaya başladım her şeyin yoluna girdiğini düşünerekten.Kendi sıkıntılarım büyük ölçüde azalmıştı çünkü ;sağlığım nispeten yerine gelmiş kayda değer tek sınavım kalmıştı.Şimdi süzülen yaşların tek nedeni:dostun grip(!) sesiydi.Cıvıltısına,neşesine,telaşına,tatlı peltekliğine alıştığım ses grip olunca benim gözlerimde nezle (!)oldu.Sırtımızda çantalar sahil yolunda büyük bir ciddiyetle hayallerini dinlediğim sesin grip hali çok acıttı.Dostun sesinin frekansı ne kadar önemliymiş meğer :(
Dostun gribinin (!) bir an önce geçmesi,içinin ferahlaması ve bu başlangıçla beraber maddi manevi tüm güzelliklerin onunla olması duasıyla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder