KESİŞEN YOLLAR, BİTMEYEN DOSTLUKLAR

         Hikayemiz bundan otuz sene önce başlamış.Annem ve yollarının her daim kesiştiği dostu,hikayemizde annemle beraber başrolü paylaşan insan,kelamların en güzelini hıfz ederken bulmuşlar birbirlerini. O zamanlar iki minik kız çocuğuymuş onlar.O demlerde açmışlar birbirlerine cismen küçük olsa bile mânada kocaman olan yüreklerini.Hafızlıkları bitince yolları ayrılmış farklı şehirlerde eğitimlerine devam etmek üzere.Bu arada söz vermişler birbirlerine hep mektuplaşacaklarına dair.Ayrıldıktan sonra üç beş ay gidip gelmiş mektuplar.Sonra neden bir gün unutmuşlar yazmayı.Aradan yıllar geçmiş büyümüş genç birer hanım olmuşlar.Karşılaşılacak yerlerin en güzelinde bir araya  getirmiş Allah onları;Kabe'nin etarafında tavaf ederken bulmuşlar birbirlerini.Kucaklaşmışlar,konuşmuşlar,adreslerini yeniden alıp mektuplaşmaya yeniden başlamışlar.    

Bu sefer daha uzun süre gidip gelmiş mektuplar.Ama hazin son yine unutulmuş yazılmayı bekleyen mektuplar.Ve günler ayları, aylar yılları kovalamış.Annem yeni evli bir hanım olarak gittiği bir sohbette arkadaşının  annesine rastlamış ve arkadaşının nişanlandığını öğrenmiş.Aynı gün aynı yerde babamda liseden bir arkadaşıyla karşılaşmış.Babamın arkadaşı nişanlı olduğunu yakında düğünü olduğunu ve mutlaka  beklediğini söylemiş.Akşam olup da annem ile babam başladığında anlatmaya karşılaştıkları kimseleri anlamışlar durumu.Ortada farklı ağızlardan iki ayrı nişan hikayesi varmış lakin sizinde tahmin ettiğiniz üzre ikiside aynıymış :)Annem ve babam neşe içinde gitmişler düğüne biri kız tarafının biri erkek tarafının davetlisi olarak :)İki yeni aile bir müddet görüşmüşler.Zaman içinde çoluk çocuk telaşı iş güç derken yine kaybetmişler izlerini.

      Eveeet hikayenin bundan sonraki kısmına bizzat ben şahitim :)Dokuz on yaşlarındaydım bir misafirlik dönüşü eski evimizden bir hayli uzakta bir markette alışveriş yapıyorduk.Karşımızda market arabasıyla beraber iki çocuklu bir aile belirdi.Annem ve babam şaşkın ve tebessüm dolu yüzlerle ilerlediler.Benim hiç tanımadığım bu aileyle başladılar muhabette.Sonra öğrendim mazilerini ve her anlatışında annem hikayelerini ilk günkü gibi dinledim :)
       Şükürler olsun ki son market karşılaşmasından sonra bir daha bağlar kopmadı.Şimdi iki aile aynı site içerisinde dört dakikalık bir mesafede oturmaktayız :) Ve iki hafız arkadaş birbirlerine sürekli tekrarlıyorlar ezberlerini ve çokça şükrediyorlar yollarını her daim kesiştirene.Liseden arkadaş babalar ise kâh uzun sohbetlerde yad ediyorlar eski günleri,kâh mangal yapıyorlar bizim için ...
       Biz ikinci nesilde onlardan eksik kalmıyoruz :) evet bizde çok iyi anlaşıyor ailece yapılan gezilerde hoşça vakit geçiriyoruz.
        Allah'ım sen cennette de böyle yakın eyle bu iki aileyi...

   NOT:İlk resim beraber yapılan bir kahvaltıya ait ,ikincisi iki eski dostun kahve keyfi :)